Bøker av Gino Luka

Nastradini përfaqëson, në kuptim shpirtëror, kalimin në një nivel superior të vetëdijes. Nëpërmjet anekdotave të tij ai na mëson që: - Të jemi spontan dhe ta lëmë veten të lirë; - Kur diçka nuk ecën, duhet të fillojmë prapë nga fillimi, dhe ta përballojmë problemin me mendje të hapur; - Të lëmë pas shpine të kaluarën dhe të braktisim logjikën për të ndjekur intuitën; - Nuk duhet ta marrim veten shumë seriozisht, në mënyrë që të veprojmë si të na vijë për mbarë, duke pasur besim tek instinkti; - Nuk duhet të shqetësohemi për atë çfarë mendon bota; - Të gjejmë çiltërsinë brenda nesh dhe të kemi besim në të ardhmen, duke vlerësuar çastin; - Të bëjmë atë çfarë na thotë zemra për të realizuar vetëm atë që na entuziazmon; - Të lëmë mënjanë shqetësimet; - Të jemi krenarë për veçantinë tonë, të jemi origjinal; - Të mendojmë në mënyrë të ndryshme nga të tjerët, duke e pranuar "marrëzinë" tone...

Sdoppiato nei due ruoli di servo arguto e servo sciocco, a volte maestro, altre ottuso studente, genio e folle, profeta visionario e buffone, giudice e imputato, con le sue parole esalta lo spirito umano. Nastradin è allo stesso tempo inizio e fine, né l'uno né l'altro, un qualcosa che sta nel mezzo. Tramite i suoi aneddoti ci insegna a: ¿ Essere spontanei e lasciarci andare ¿ Ricominciare da capo e affrontare il problema con mente aperta ¿ Lasciarci alle spalle il passato e abbandonare la logica per seguire l'intuizione ¿ Non prenderci troppo sul serio, per agire di pancia fidandoci dell'istinto ¿ Non curarci mai di quello che pensa la gente ¿ Ritrovare l'innocenza e avere fiducia nel futuro godendoci il momento presente ¿ Seguire il sentiero del cuore per fare solo ciò che ci entusiasma ¿ Accantonare le preoccupazioni ¿ Essere fieri della nostra unicità, essere originali.

Normalisht shqiptarët që jetojnë në Itali, gatuajnë duke u bazuar në recetat e dy kuzhinave, shqiptare dhe italiane... Nga njëra anë preferohet tradita e nga ana tjetër janë kërkesat e përditshme që ndikojnë në mënyrën e të ushqyerit dhe si rrjedhim në përdorimin e shumë recetave italiane. Ushqimet dhe pijet tipike veprojnë si një përcaktues i identitetit që praktikohet nga individët, si një faktor identifikues i grupit, ashtu siç shihet në rastet e festave fetare e laike ku miqtë dhe të afërmit (italianë dhe shqiptarë) mblidhen së bashku dhe shijojnë specialitetet tradicionale. Në këto raste, recetat shqiptare paraqesin një mjet për të krijuar relacione edhe gjatë komunikimit me italianët. Specialitetet shqiptare ngjallin diskutime rreth prejardhjes së vetë personave, historisë e ngjarjeve që kanë lidhje me ushqimet; kallëzime në lidhje me vendet dhe ambientet shoqërore. Kjo është aftësia e përkatësisë kulturore që përmbledh në një vend gjuhën, traditën dhe shijen.