Bøker av Manuel Antón Mosteiro García

Estes poemas reproducen unha serie de sensacións, namoros e desilusións, producidas no corazón dun adolescente. Son sentimentos que saen directamente do corazón. Moitos deles foron escritos en quente - vox populi-, de aí a súa violencia e os ataques furibundos en moitas ocasións. Outros teñen a dozura dos momentos de felicidade, a época feliz do poeta camiña polos seus versos coa tranquilidade da auga que corre por un regato.O feito de ser expresión das inquedanzas do poeta mozo libéraos da rixidez dos metros e en ocasións éncheos dun vocabulario sinxelo. Pero que lle imos facer, o fluír dos sentimentos ten os seus caprichos, e neste caso non ía ser o noso poeta unha excepción.Os versos que serven de título a este poemario, forma un conxunto con outros que poderiamos chamar de homenaxe. Un gran número deles son unha pequena homenaxe á nosa terra, á nosa cultura e ós nosos homes. Pretende con eles reproducir os sentimentos que espertan nel, mozo que comeza abrirse camiño na vida, esas personalidades admiradas, a cultura maltratada e a súa terra da que se sente defensor.O noso poeta é a un tempo poeta social e poeta humano, dúas persoas que camiñan da man dunha lingua, a súa lingua. O poeta social ergue a voz en defensa da súa cultura e da súa terra, quere espertar a conciencia dos seus irmáns e tamén quere reivindicar as figuras que el admira. Pero é tamén home, un adolescente que, como todo rapaz nesta etapa da súa vida, se atopa cunha serie de conflitos a nivel de sentimentos. Hoxe está namorado e o seu corazón entoa cantos tenros e fermosos; pero tamén vive momentos de rexeitamento e de soidade. Cando se produce este feito o corazón deixa saír toda a súa carraxe e a tristura que o enche. Non está na nosa man xulgar se é mellor como poeta social ou como poeta intimista. A decisión é túa, lector, ti eres o que tes que xulgalo, nas túas mans quedan os seus sentimentos e as súas inquedanzas. Ti debes ser o seu xuíz.

Todos los relatos tienen en común el espacio en el que se desarrollan: el mundo rural gallego. Evocan un mundo en desaparición que hechizarán al lector con sus elementos mágicos y fantásticos. El matrimonio de Juan consigue atraparnos con las peculiaridades del protagonista hasta el final de su historia. El gran acierto del autor al dosificar los acontecimientos hasta el final impulsando al lector en su caminar es una constante en todas las historias. El cazador y la vieja nos demuestra desde la sencillez que se puede crear una gran historia. ¿Quién de pequeño no se ilusionó con los animales? Esto es lo que sucede en El último perro, donde animales y niños van de la mano con una influencia muy marcada de Álvaro Cunqueiro. Fina y Ramón, es un relato de amor, pasión y tragedia que podría dar para una novela o para una película. Demuestra la habilidad de su autor para condensar una gran historia en apenas cinco páginas. La carta, describe una situación que no siendo original, muchas son las historias de emigrantes no retornados, nos sumerge en las vidas de sus protagonistas y nos recuerdan que Galicia ha sido y sigue siendo tierra de emigrantes. Un manojo de historias que buscan lectores. A cada una de las historias les acompaña una ilustración que resume visualmente cada una de ellas, realizadas por el Dr. Jose Barbadilla.

Cuentan las leyendas, que, en los albores de los tiempos, una raza de poderes inimaginables convivía con los seres humanos.Estos seres dominaban las fuerzas de la Naturaleza, mediante hechizos.Controlaban el fuego, el agua el aire y muchos otros elementos.

O poeta establece un diálogo coa súa lingua na primera parte do poemario para na segunda adicarse a cantarlle ao amor.