Bøker utgitt av Uitgeverij Shikanda -- Haarlem

De auteur dicht sinds 1961, en publiceerde verspreid, tot in 1977 zijn debuutbundel Leeftocht uitkwam. Na verdere titels in 1978 en 1986 richtte hij zich op proza, wetenschap, en Afrikaanse spiritualiteit. Vanaf 2002 volgden nieuwe bundels, recentst: Dendrogram (2012) en Dodendans 2014. In 2004 werd zijn werk opgenomen in Komrij's bloemlezing der Nederlandse poëzie. In 2013 verscheen Overspel: Gedichten voor Martha 1979-1982 (voorlopig onder embargo); hetzelfde geldt voor Een lekker sodemietertje: Een kind op weg naar de poëzie (autobiografie 1947-1963) uit 2015. Veel van het dichtwerk over de jaren bleef ongepubliceerd, en verschijnt nu hier. Voorts zijn de bundels Eurydice, Braambos en Vloed integraal opgenomen. Ook deze bundel bevat vele verklarende en autobiografische aantekeningen, die hun eigen (door een register ontsloten) web van associatie en samenhang weven, en de teksten verankeren in wetenschappelijk onderzoek (o.m. over zondvloedmythen wereldwijd, -- basis van de centrale sectie 'Vloed').

'Het weinig beoefende genre 'beeldgedichten' biedt van Binsbergen een manier om een tanende inspiratie te verbloemen en een onleuk woordenspel los te laten op afbeeldingen die daar niets mee uitstaande hebben. Lang na een eerste kennismaking met het laat-middeleeuwse concept van de dodendans (op de grens van 's dichters volwassenheid), ontdekt hij dat Holbein Jr aan dat concept onvergankelijke vorm heeft gegeven - des te meer aansprekend nu, 50 jaar later, de dichter zelf met één been in het graf staat. Dit verhindert niet dat zijn blik afdwaalt -zodat een middeleeuwse bruid een digitale tablet blijken te torsen als de dood haar als zijn date meevoert; de aankomst - vanuit West-Afrika - van de eerste xylofoon op Westeuropese bodem gesignaleerd wordt; en hedendaagse politieke ontwikkelingen door Holbein treffend becommentarieerd blijken. Inmiddels lijkt het afficheren van de eigen, overschatte wetenschappelijke productie het echte doel van dit boekje...' Deze uitgave bevat ook Holbeins houtsneden.

uit het voorwoord: 'Over het Nkoya-volk van Westelijk Zambia heb ik in 42 jaar veel gepubliceerd maar in hoofdzaak in het Engels, naast enige gedichten en verhalen in het Nederlands. Steeds meer is in de wetenschapsproductie in Nederland de aandacht komen te liggen op het verwerven van internationale trofeeën die tot institutioneel succes moeten leiden. Ik heb mij daarin niet onbetuigd gelaten. Niettemin is het bemiddelen van kennis over de ene cultuur naar de andere een centrale doelstelling van de antropologie. Het ligt voor de hand dat de onderzoeker zijn verworven kennis ook naar de eigen cultuur wil bemiddelen. Vandaar dat ik deze korte Nederlandstalige etnografie hier het licht doe zien, maar eens afwijkend van een conventie die mij in het buitenland een groter publiek en weerklank heeft opgeleverd dan in eigen land.'

In 2013 publiceerde Otterspeer De Mislukkingskunstenaar, eerste deel van zijn biografie van W.F. Hermans. Dichter en wetenschapper Wim van Binsbergen betoogt in dit pamflet (vol al te persoonlijke kanttekeningen, en met een schokkende titel ontleend aan Hermans zelf) waarom Otterspeers boek hem teleurstelt. Doel is nader te komen tot wat Hermans bewoog, en meer in het algemeen tot het wezen van het schrijverschap als centrale institutie van de wereldcultuur. INHOUD: 1. Inleiding; 2. Mijn zijdelingse leven met Hermans, zijn uitgever Van Oorschot, en derden; 3. Otterspeers technische tekortkomingen; 4. De planologie van Amsterdam-Oud-West; 5. Otterspeers gebrek aan visie, methode en kennis; 6. Hermans en de culturele antropologie; 7. Hermans als natuurwetenschapper en als broer; schrijven als vorm van onderzoek; 8. Hermans als filosoof; 9. De Surinaamse connectie; 10. Blinde vlekken in Otterspeers biografie: De genese van Hermans' schrijverschap, en diens afscheid van de poëzie; 11. Conclusie. Register.