ΑΛΕΦΑΝΤΩ ΖΑΝΑ

Παρά τα όσα κατά καιρούς γράφτηκαν, ακόμα και εμβριθή βι-βλία όπως το "τέλος της Ιστορίας", ενός ανιστόρητου μάλλον κ. Φουκουγιάμα, η ιστορία είναι ακόμα εδώ και δρα σαν φάρος να μην πέφτουν οι κοινωνίες πάνω στους βράχους. Όλοι έχουμε λίγο πολύ δια-βάσει τα απομνημονεύματα των μεγάλων αγωνιστών του 1821 και βιογραφίες τους αλλά και ιστορίες της μεγάλης Επανάστασης από σύγχρονους και μεταγενέστερους αφηγητές, τόσο από Έλληνες όσο και ξένους, με ιδιαίτερη επισήμανση βέβαια, όσο και να διαφωνούμε σε μερικά σημεία, του Σκωτσέζου Φιλέλληνα που συμμετείχε στον απελευθερωτικό αγώνα George Finlay και με μετάφραση του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, πάλι με τίτλο "The History of the Greek Revolution" που ενώ δε δίνει εξιδανικευμένη εικόνα και δεν αγιογραφεί, το μεγαλείο των ηρώων μας ξεχειλίζει. Όμως δεν ήταν μόνο υπόθεση πρωταγωνιστών το έπος του 1821. Ήταν και υπόθεση του λαού των Ελλήνων που υλοποίησε το έπος και έγραψε ιστορία. Και φυσικά δεν είναι μόνο τα πολεμικά γεγονότα που έχουν αξία, αλλά και η ψυχοσύνθεση των ανθρώπων τότε, που είναι άκρως ενδιαφέρουσα και διδακτική για μας σήμερα. Και οι γυναίκες; Εκτός από τις Σουλιώτισσες; Ήταν υπόθεση αντρών το 1821; Οι Έλληνες αφηγητές και ιστορικοί, είτε θεωρούσαν αυτονόητη την ισότιμη συμμετοχή τους και υποχρέωση των γυναικών, άρα με φυσική άνεση προσπερνούσαν τους αγώνες τους, είτε τη θεωρούσαν πατριαρχικά ήσσονος σημασίας.