دلباختگان بی نام

دلباختگان بی‌نام شهر من رمانی است متفاوت، با سبک و ساختار متفاوت. اسماعیل یوردشاهیان الگویش را از آثار کلاسیک ایران، به خصوص کلیله و دمنه گرفته است. هر فصل کتاب حکایت مستقلی است، مانند مینیاتوری که در آن هم دیالوگ هست هم شعر، هم آواز و موسیقی و هم حکایت، و لایه لایه، با لحن و زبان متفاوت، گاه رئال و گاه سوررئال، اما در نهایت رمان یکپارچه است دربارۀ ماجرای یک شهر در طول یک قرن و تحولات خانواده و جامعه و شیوۀ زیست ما ایرانیان. این رمان رودخانه‌ای است که از جویبارهای مختلف تشکیل می‌شود و به دریا می‌رسد