Bøker av Tomás Morales Y Durán

Denne andre boken i Dīgha Nikāya, samlingen av Buddhas lange taler, samler 17 suttaer som i dette tilfellet ikke tilsvarer Buddhas ord selv, men er senere komposisjoner som endte opp med å bli innlemmet som en kanonisk samling.Den viktigste diskursen i denne boken er Mahasatipatthana, den store diskursen om grunnleggende praksis.Suttaene DN 18, DN 19, DN 20, DN 21, DN 23 er falske suttaer. De er merket med en dobbel stjerne (**).De tilbakevendende temaene i de falske suttaene med begrunnelse av misogyni, som for eksempel forklarer at man må gi avkall på femininitet for å bli gjenfødt som mann: "Jeg mistet min klamring til femininitet og utviklet maskulinitet".Men se hvordan jeg har forvandlet meg!Jeg var kvinne og levde et verdslig liv.Men nå er jeg født på ny som mannog jeg lever i himmelsk ære blant devaene!Et annet tilbakevendende tema er mytomanien der de prøver å passe Buddha ved å gi ham ut for å være en prins ... i en republikk. Eller at han hadde de 32 merkene til den store mannen som ville gjøre ham til et sirkusfreak. Og det mangler ikke på en oppregning av gode ting og dårlige ting som ligner en liste over bud, og slutter med en slags beskyttelsesformel.Som de forrige, og på grunn av deres lengde, er dette ikke diskurser levert av Buddha. I dette tilfellet er de lange suttaer unnfanget for å støtte misjonsarbeidet til bhikkhuene blant et publikum som er fremmed for læren.Bortsett fra disse to suttaene skiller DN 24: Om Pāṭikaputta seg ut, en morsom hånlig fortelling om en narr. DN 28: Inspirerende tillit, er en oppramsing av hvor godt Buddha forklarer læren og dens overlegenhet for andre. DN 29: En imponerende diskurs, fortsetter i samme retning.Spesielt bemerkelsesverdig er de to siste suttaene, Innkalling av Saṅgha og Overlegen til ti, som er svært nyttige oppramsinger for å huske hovedpunktene i læren.Mahasatipatthana og de to siste suttaene alene gjør denne boken verdifull.

Ta książka zrodzila się z dojrzalości nauk autora i pokazuje nam zupelnie inną panoramę naszej egzystencji. W częściach, z których się sklada, podstawowe nauki, które powodują wypaczenie tkaniny rzeczywistości, są ze sobą splecione, w perspektywie nieco innej niż ta, którą przedstawiono w "Infrastrukturze rzeczywistości" z tego samego zbioru. Za pomocą prowokacyjnego, bezpośredniego i nieupiększonego języka autorka krok po kroku demontuje zalożenia zaszczepione w naszych umyslach i sercach od najmlodszych lat, odciągając nas od wlaściwej oceny, a co ważniejsze, ostrzegając nas przed kajdanami, które krępują nas istnienie życie po życiu. Ujawnia, jak wirtualnie żyjemy, podobnie jak procesy cybernetyczne, które praktycznie zalaly nasze spoleczeństwo i doświadczają środowiska poprzez przetwarzanie danych wejściowych i wyjściowych przesianych przez koncepcje. Epokę tę nazwano wiekiem informacji i to wlaśnie informacje determinują nasze zachowania i doświadczenia. A autor wyjaśnia, że ta informacja powstaje w wyniku ignorancji, która jest jak potencjalne pole niepewności, w którym będąc wszechmożliwym, każdy obserwator konkretyzuje rzeczywistośc. I ta informacja tworzy uwarunkowania, które stanowią witalne środowisko, w którym istniejemy, zwane samsarą.I nadal trzymamy się go życie po życiu, z powodu takiej ignorancji i przywiązania do naszego sposobu życia, który jest jedyną rzeczą, jaką znamy. Reguly gry są dobrze znane autorce i eksponowane w rozdzialach w brawurowy sposób, krok po kroku, odkrywając podstawowy problem, jego przyczynę, konsekwencje i drogę do wyzwolenia. Lektura tej książki może byc objawieniem lub spowodowac silne odrzucenie, ale nie pozostanie niezauważona. Chociaż nie jest to oczywiste, jest to książka techniczna napisana z serca; z jego uważnego czytania będzie można uzyskac dobry zysk.Albo odwrotnie...

Den første boken i Dīgha Nikāya, samlingen av Buddhas lange diskurser, samler 17 suttaer som ikke passer inn i det typiske formatet for diskurser, men er grupperinger som ble opprettet århundrer senere og klarte å bli klassifisert som en annen kanonisk samling.Mens suttaene i de kanoniske samlingene: Saṁyutta, Majjhima og Anguttara Nikayas, tar sikte på å forklare Buddhas ord, doktrine og lære i tillegg til å gi noen omstendelige data, er denne boken derimot en heterogen samling av diatribes mot de forskjellige troene som kolliderte med den begynnende buddhismen.Diatribe, eller "debatt", er navnet gitt til en kort etisk diskurs, spesielt av typen som ble komponert av de kyniske og stoiske filosofene. Disse populære moralske lesningene hadde ofte en polemisk tone rettet mot enkeltpersoner eller sosiale grupper. I dette tilfellet forlater de ikke noe samfunn, tro, tro eller religion på den tiden uangrepet.Denne boken ser ut til å være komponert for å bli gitt til buddhistiske misjonærer for å brukes som en håndbok for debatt mot andre religioner for å få tilhengere. Dette er tonen i de fleste av de tretten første diskursene. Verken mytomani eller millageri, som den indiske offentligheten alltid har vært så glad i, blir foraktet.Hvis vi studerer strukturen deres, ser vi umiddelbart at de er helt fremmede for de kanoniske, og innholdet deres består generelt av en ærekrenkelse mot en religiøs gruppe, etterfulgt av en serie kortpasta av kanoniske suttaer valgt uten mye kriterium.DN 9. Med Poṭṭhapāda går den ukjente forfatteren inn i en rekke dialektiske feller til han når et punkt der han ikke klarer å komme seg ut og løser det ved å komplisere alt enda mer slik at ingenting er klart. I DN 13. De tre kunnskapene blir brahminene beskyldt for de samme laster og mangler som de buddhistiske munkene. Resten av de falske diskursene prøver ikke å etterligne den vanlige strukturen til suttaene og verken ordlyden eller innholdet, noe som viser en kort kunnskap fra forfatternes side om resten av Nikayaene.De er merket med en dobbel stjerne (**).Til slutt er det rart at denne samlingen er den mest populære blant dagens buddhistiske tilhengere.Tre av de fire store diskursene er også samlet: Mahapadana, Mahanidana og Mahaparinibbana.Men falskhetens flekk strekker seg også gjennom to av de store diskursene: Mahapadana, eller The Great Chronicle of the Buddhas, som er en pamflett av en overdrevet barokk overdreven selv for orientalsk smak, og den omfattende Mahaparinibbana, som ikke er fri for usannheter spredt gjennom sin omfattende skriving.Tvert imot er Mahanidana, eller Great Discourse of the Causes, en uttømmende samling av teorien om avhengig opprinnelse i en enkelt tekst, og Mahasatipatthana, eller Great Discourse of the Instructions of Practice, gjør det samme med forskjellige praksiser. Det er ikke alle av dem, men de som den behandler, gjør det i dybden.Disse to talene alene gjør denne boken verdt å lese.

Este livrinho responde a todas as questões fundamentais da Filosofia e o faz a partir da própria Sabedoria, isto é, da contemplação direta de fora da linguagem, de fora dos conceitos, de fora dos sentidos, fora do espaço e do tempo. Da constatação de que "tudo está condicionado", num brilhante exercício de lógica impecável, chega-se a descrever a realidade e, o que é mais importante, a analisar os fundamentos sobre os quais assenta a realidade. A realidade é tão estranha que você nunca poderia imaginar. Depois de ler o livro você o entenderá perfeitamente, mas, para vê-lo, você terá que sair dele.